Artiest info
Website
Myspace
HASSELT - 12/04/12

Vorige week donderdag waren we te gast in de Muziekodroom te Hasselt. Daar wachtte Thorbjørn Risager ons op om een paar vragen voor Rootstime te beantwoorden. Het optreden dat hij een paar uur later voor een overvolle zaal gaf, was van het soort dat nog lang in ons geheugen zal gegrift staan.

Op 'Dust&Scratches' vindt de luisteraar een mix van blues, soul, jazz, funk en r&b. Heb je nu de juiste 'Thorbjørn Risager'-mix gevonden van al deze stijlen? 
Goede vraag. Maar al onze albums hadden tot nu toe ongeveer dezelfde mix van stijlen.

Nu is het wel gedefinieerder, duidelijker.
Dat denk ik ook. We hebben de laatste 2 cds opgenomen met dezelfde producer, dus het is waarschijnlijk aan hem te danken dat deze albums compacter en meer als één geheel klinken, en niet als veel verschillende stijlen.

Waarom terug Lars Skaerbaek? Omdat je tevreden was over de vorige samenwerking?
Dat waren we inderdaad! Onze trompettist (Peter Kehl) had vroeger al met hem gewerkt, en was zeer tevreden. En dat waren wij ook achteraf! Hij is heel professioneel. Sommige producers hebben heel goede ideeën, maar zijn moeilijk om mee te werken. Ze nemen het producen niet serieus genoeg. Lars is helemaal het tegengestelde. Heel professioneel, zoals ik al zei, maar hij liet me ook gewoon mijn ding doen, terwijl hij al de rest onder controle had. Ik kon mij concentreren op de muziek, en hij deed de rest.

Er zit een zekere somberheid in 'Dust&Scratches'. Wat is de reden hiervoor?
Het was alleszins niet opzettelijk, het gebeurde gewoon. Maar je hebt gelijk, er zit wel wat somberheid in, dus dat moet ik wel gevoeld hebben terwijl ik de songs schreef. Maar ik ontdekte dat zelf pas toen het album af was.

Ik heb dat ook al bij andere artiesten gemerkt. Is dat omwille van de onzekere tijden waarin we nu leven?
Ja, misschien wel, ik heb daar eigenlijk niet echt over nagedacht, maar het kan. Het is niet dat ik dacht 'nu ga ik een triest lied schrijven'. Het gebeurde vanzelf.

Je stem wordt vaak vergeleken met die van Ray Charles. Zoek je naar gelijkenissen tussen jullie beide stemmen?
Nee, het is wat het is. Ik heb al zo vaak naar hem geluisterd, hij is mijn favoriete zanger, maar het is niet opzettelijk. Ik zoek ook niet naar de gelijkenissen, dat zou een beetje stom zijn. Maar de man had zo'n fantastische stem, die kan ik niet kopiëren, zelfs al zou ik het proberen. Maar het is wel duidelijk dat hij mijn held en inspirator is.

Van wie kwam het idee voor de coverfoto?
Dat kwam ook van onze trompettist. Een man met veel goede ideeën. Hij woont vlakbij die kalkmijn en dacht dat het een toffe plaats was. We hebben daar een hele leuke fotoshoot gedaan met onze fotograaf. Die man heeft trouwens al de foto's voor onze vorige albums ook genomen.

En wat was er eerst, de foto of de albumtitel?
De foto. Het was niet gemakkelijk om een juiste titel te vinden voor de cd. Geen enkele van de songtitels sprak ons aan. De foto heeft ons zeker geïnspireerd.

'More' gaat over nooit genoeg hebben, en onze consumptiemaatschappij. Kan je dat nog wat meer verklaren?
Eigenlijk is het een song van onze gitarist. Maar het weerspiegelt zeker de huidige maatschappij, iedereen wil steeds meer. Als ik songs schrijf, doe ik dat niet om mensen te vertellen wat ze wel of niet moeten denken over iets. Ik heb niet echt een boodschap te verkondigen, ik wil enkel zingen en spelen. Maar natuurlijk is het plezanter om je eigen songs te spelen. Ik schaam mij er soms over, maar meestal moet ik mezelf dwingen om songteksten te schrijven. Nadien moet ik toegeven dat er wel degelijk een boodschap in zit. Maar het is niet het meest belangrijke voor mij.

'Back home' gaat over het leven onderweg. Zijn er positieve aspecten aan het leven onderweg?
Eerst en vooral, 'Back Home' gaat niet enkel over het leven onderweg, maar ook over het leven zelf. Het leven is een weg. En er is licht aan het eind van de tunnel, 'I'll get back home'.
Er zijn heel wat positieve dingen te vertellen over het leven onderweg. Je moet de afwas niet doen. We krijgen zomaar eten voor onze neus gezet. We kunnen elke avond muziek spelen, en de concerten zijn echt wel het summuun. Onze muziek voorstellen aan het publiek is zeer belangrijk voor ons. En gelukkig weten ze het te appreciëren. Zingen en spelen kan soms zo relaxerend zijn. Zoals bv vandaag: we hebben 4 ½ uur gereden, ik heb wat gerust, de krant gelezen en naar het nieuws gekeken op mijn computer. Da's toch goed? Thuis heb ik nauwelijks de tijd om de krant te lezen!

En zijn er ook negatieve punten?
Wel ja, soms moeten we vroeg opstaan. En dan zijn er de 'hangover' dagen, waar je je moet doorheen worstelen. Maar het ergste is wel dat ik zoveel van mijn familie weg ben. Ik heb 2 kleine kinderen, van 3 jaar en van 9 maanden, en zij begrijpen natuurlijk niet waarom ik zo vaak weg ben.

De Thorbjørn Risager Band is een hechte en grote groep muzikanten. Sommige leden hebben ook nog zijprojecten. Is het moeilijk om iedereen samen te krijgen? 
Eigenlijk werken we af en toe  met vervangers, zoals vandaag op saxofoon (Hans Nybo ipv Kasper Wagner). Kasper heeft redelijk wat zijprojecten. Maar Hans is heel professioneel, dus dat vormt geen probleem. De laatste jaren hebben de meesten in de groep het aantal zijsprongetjes serieus afgebouwd, want er is zoveel werk dat er geen tijd is voor andere dingen. We spelen zo'n 85 concerten per jaar, en af en toe nemen we een cd op. Er blijft dus niet veel tijd over voor andere dingen.

Hoop je dat dit zo blijft in de toekomst?
Zeker en vast, want er is veel werk. Natuurlijk, als iemand een aanbod krijgt dat ze niet kunnen weigeren dan moeten we een vervanger zoeken. Maar we kennen heel wat goede en professionele muzikanten, dus dat is geen probleem. Alleen als dit zou gebeuren met de drummer of de bassist, dan hebben we een probleem, want zij zijn de ruggengraat van de groep.

Denemarken is niet echt een bluesland, toch niet in vergelijking met Noorwegen of Zweden. 
Dat is zo, maar blues wordt wel iets populairder. Zo krijgen bluesartiesten regelmatig airplay op de nationale radio. Dat gebeurde ook met 'Dust&Scratches'. Maar ook andere bluesartiesten, zoals Mike Andersen, worden ook wel eens gedraaid. Dat was vroeger niet zo. Er zijn ook meer en meer bluesclubs in Denemarken.

Zijn er bepaalde Deense artiesten die we moeten kennen?
Er is natuurlijk Troels Jensen. Hij is onze beste gitarist en zanger. Hij maakt deel uit van de Delta Bluesband. Zij waren de eerste Scandinavische bluesband en begonnen in de jaren 60.

En zijn er ook jonge artiesten?
Niet zo veel. Ze zijn er natuurlijk wel, maar ik ben er niet zo mee bekend. Er is zeker en vast een bluesscène in Denemarken, maar die is heel klein. Denemarken is eigenlijk een jazzland. Heel veel grote jazzmuzikanten uit de US en de UK hebben er opgetreden. In Denemarken worden jazz en blues als 2 verschillende muziekgenres bekeken, terwijl dat helemaal niet zo is. Wij voelen ons wel verwant met jazz. Mensen in Denemarken kijken neer op de blues, want jazz is HET muziekgenre, en daar komt het publiek op af. Maar er is verandering op komst...

Bedankt voor het interview en nog veel succes!

Kathy Van Peteghem